часть 2 

Великий Лукумон мрака.

Мы даже не знаем, как выглядел этот человек. Портрет, что вы видите, является копией картины неизвестного нам греческого художника нарисовавшего ее между 870 и 875 годом. Изображение написано на дереве и сохранилось долгое время в одной из церквей Сицилии в которой считалось изображением местного жертвователя на церковь. Открывшаяся в результате реставрации корона лангобардов позволила историкам сделать предположение , что перед нами портрет великого лангобардского изгнанника.

 

 

Ландольфо II родился в 840 году в семье наследственных правителей Капуи. Отец - Landulf of Capua, мать одна из дочерей Rofrit, герцога Беневенто . Описывая это рождение, в своей "Historia Langobardorum Beneventanorum", Erchempertus не скрывает ни своего ужаса, ни ужаса матери которой перед сном приснился сон из которого она узнала, что ее будущий сын станет испепеляющим факелом человечества, ужасом и страхом людей, проклятием матери и убийцей собственного брата и отца. "21. Subtracto vero ex hac luce Landulfo Capuano comite, ut post tergum redeam, quatuor reliquia liberos, Landonem videlicet iam fatum virum, Pandonem, Landonolfum et Landolfum futurum pontificem, viros singularis prudencia virtutisque efficacia valde compotes; ex quibus Lando Capuam, Pando marepahissatum, Landonolfus Teanum regebat, Landulfus vero adhuc iuvenis palatinis excubabat obsequiis. Hic autem novissimus, ut post in patulo claruit, cum adhuc viscere gestaretur genitricis, eadem mater, cum se quodam die sopori iuxta viri dorsum dedisset, facem igneam peperisse visum experta est. Quae fax cum humi solo cecidisset, in maximum ignis globum aucta est, visaque est totius Beneventi confinium concremare, sicque cum sompno pariter et visio elapsa est. Quae nimium perterrita, proprio mox coniugi moesta curavit indicare; cuius visionis finem genitor ut audivit, in paucis sillabarum dictionibus futura eius dira opera complexus est, dicens: Heu me, dulcis amans, quae nos tunc fata secuntur, Augurium saevum monstrat tua visio dira! Hac tuus hic ortus tegitur qui clausus in alvo, Diliget haut ullum spernet qui sanguine caros, Postremo cives viperino devoret ore, Ac velud ignis edax rectorum pectora buret.Quod ille, in extasi mentis licet, praedixerit, nos quoque propriis intuiti sumus optutibus, qui innumerabiles insontes homines illius facto conspeximus pro igne gladiis corruisse. Ignis itaque ille ipsum inumani generis sanguinem, qui postea eo operante fundendus erat, sub quodam ymaginis specie portendebat; quod ne cui incredibile hoc aut ymaginarie forte confictum videatur, tot mihi testes sunt quot pene homines versantur in urbe. Huius enim actio finisque exitus in subsequenti propalabitur." Королева родила двойню. Младший брат был мертв - пуповина старшего затянулась у него на шее. Ужаснувшийся отец выхватил меч и шагнул к колыбели сына. Но на пути уже стоял волк. Взмах меча и король захрипев падает навзничь, высоко взбросив меч. Прыжок и меч вонзается в тело волка, принявшего его в свое тело, закрыв колыбель с младенцем. И уже  в комнату  хромая, входит странный с обритой головой человек с накинутой на плечи шкурой волка, перед которым почтительно склонившись, расступаются придворные и стража. Равнодушно переступив труп короля, он осторожно снял труп волка и дрожащими руками поднял ребенка над собой. "Ты пришел к нам Великий Лукумон ! Ты пришел!"

Сайт управляется системой uCoz